به که پیدایت نیست

مست مستم که پیدایت نیست

بوی گندت ما ببرد به که پیدایت نیست

ز اهل قدیم بیزارم این روز ها

خوش ترینم به که پیدایت نیست

دل سنگ و چهرم چو خارا شد ای دوست

یاور چه باشد به که پیدایت نیست

تمام اهل و خویش بردار و بگذر

وفا دیگر چیست به که پیدایت نیست